Uitstellen is een vervelende eigenschap. Ik deed het regelmatig maar genoot er niet van. Dat wat ik uitstelde bleef irritant aanwezig achter in mijn hoofd en mijn innerlijke criticus ging helemaal los. Die riep dat ik lui, ongedisciplineerd en gemakzuchtig was.
Ik ben het zat om altijd eerst te moeten bedenken of het wel goed genoeg is, voldoet aan wat andere verwachten, wat de regels zijn of hoe het eigenlijk hoort. Van mij mag het wat stouter.
5 tips om destructieve zelfkritiek de nek om te draaien
Terwijl ik snel mijn tanden poets hoor ik mezelf denken: ‘Je poetst te snel, dat moet je veel zorgvuldiger doen.’ Later in de auto weer dat vervelende stemmetje: ‘Je schakelt te abrupt, dat kan soepeler. Eigenlijk kan je helemaal niet goed rijden.’ Achter mijn pc op het werk begin ik de dag met bemoedigend intern commentaar: ‘Die mailbox zit veel te vol, waarom kun je het niet netjes bijhouden zoals het hoort? Het is een wonder dat je nog niet door de mand bent gevallen.’
Herken je deze bijna constante stroom van zelfkritiek? Dan herken je ook de vervelende bijwerking dat je er alles behalve blij en productief van wordt. Ik geef je 5 tips om minder zelfkritiek te hebben zodat je je vrijer en blijer voelt en beter presteert op je werk.
