UITSTELLEN UITSTELLEN, KAN DAT?
Uitstellen is een vervelende eigenschap. Ik deed het regelmatig maar genoot er niet van. Dat wat ik uitstelde bleef irritant aanwezig achter in mijn hoofd en mijn innerlijke criticus ging helemaal los. Die riep dat ik lui, ongedisciplineerd en gemakzuchtig was.
Daarom wilde ik deze blog wijten aan uitstelgedrag en wat je eraan kunt doen. Alleen kwam ik op iets anders uit. Erover filosoferend kwam ik tot de conclusie dat ik ook veel heb geleerd van uitstellen. In plaats van het gevecht aan te gaan, ga ik uitstellen daarom positief benaderen. En gek genoeg maakt deze positieve benadering het makkelijker om uitstellen, uit te stellen 😀.
Het eerste wat ik heb geleerd, is dat ik teveel op mijn to-do lijst zette. Ook vanuit de veronderstelling dat er van alles van mij verwacht werd. Er stond zoveel op mijn lijst dat het moeilijk was om te besluiten waar te beginnen en het was teveel om redelijkerwijs af te krijgen. En als de lijst niet afgevinkt was, voelde het alsof ik had gefaald.
Maar nu komt het mooie, er gebeurde nooit iets ergs als de lijst niet af was. Ik kreeg niet op mijn donder, ik werd niet aangesproken, er vonden geen calamiteiten plaats. Sommige acties losten zich vanzelf op of werden door anderen opgepakt. Andere acties bleven simpelweg liggen en dat was ook goed. Ik heb geleerd de zaken op te pakken die ik belangrijk vind en om mij minder bezig te houden met wat men mogelijk van mij verwacht. Nu zijn mijn lijstjes korter en heb ik meer overzicht.
Het tweede wat ik heb geleerd van uitstellen, is dat ik de neiging had dingen groter en complexer te maken. Waardoor een eenvoudig project al snel een hele onderneming werd, een onoverzichtelijk gedrocht waar ik zo tegenop zag dat ik het voor mij uit schoof… Om toch de deadline te halen was ik gedwongen om op het laatste moment de helft te doen van wat ik dacht te moeten doen. En wat bleek, dat was meer dan genoeg… Dit inzicht helpt mij tegenwoordig om het kleiner en overzichtelijker te houden.
Het derde wat ik heb geleerd is dat ik mij enorm goed kan focussen, als ik mij er maar toe zet. Wanneer ik op het laatste moment een deadline probeerde te halen omdat ik het had uitgesteld, was ik gedwongen om mij te concentreren op 1 ding. Ik kon mij niet laten afleiden, had geen tijd voor getwijfel en moest knopen doorhakken. Het is een soort modus, die ik nu aan kan zetten zonder een dreigende deadline, gewoon omdat ik weet dat ik het kan.
Wil je uitstellen ook uitstellen? Zet dan de zin ‘Moet ik dit nu doen?’ boven aan je to-do lijst. Als je deze vraag 5x stelt met de klemtoon telkens op het volgende woord krijg je het volgende:
Â
MOET ik dit nu doen? (Is het echt noodzakelijk dat dit gebeurd?)
Moet IK dit nu doen? (Ben ik diegene die het moet doen of kan iemand anders dit ook doen?)
Moet ik DIT nu doen? (Moet dit nu of kan ik nu beter iets anders doen?)
Moet ik dit NU doen? (Heeft dit de hoogste prioriteit of kan het ook op een ander moment?)
Moet ik dit nu DOEN? (Is dit echt iets wat moet gebeuren?)
Â
Succes en laat mij weten hoe het werkt!